De kip of het ei: dat is hier niet de kwestie. Het vruchteloze binaire debat maakt plaats voor een veelheid aan vertakkende reflecties, allemaal ontsproten uit het ei.
Het geel in het wit.
Het geheel in de schaal, intact – in zijn nest, zijn doos, zijn mand – of gebroken.
Alles aan het ei verwijst naar inhoud en omhulsel, naar de zachtheid van het binnenste en de stevigheid van de buitenkant, naar de ideale vorm, de volledigheid, de belofte van leven, het uitkomen – maar ook naar kwetsbaarheid, royale soberheid, en zelfs gulzigheid zodra de klokken beginnen te luiden.
Hoe bescheiden ook, het ei opent de verbeelding.
Zoals bij elke tentoonstelling gaan de galeristen van Hectare, met een thema onder de arm, in dialoog met kunstenaars die er op uiteenlopende manieren al mee aan de slag zijn. Hier geen opgelegd onderwerp, maar een rode draad waarlangs een bundeling van ideeën, vakmanschap, en zelfs verhalen zich vasthechten. Kortom: persoonlijkheden.
Bij Catarina Silva wrijft de glinsterende wikkel van chocolade-eieren zich tegen kralenwerk aan tot nieuwe soort talismans. Felieke Van der Leest brengt een ode aan dieren in een fantasierijke wereld vol brutale mengvormen, uitgesproken knipogen en subtiele ondertonen. Joohee Han ondergraaft de natuurlijke orde door de harde schaal te breken en tot nieuwe, soepele en toch sterke vormen te herscheppen. Vergankelijkheid, imperfectie en het tijdelijke wonen in de stillevens van Miki Asai, samengesteld uit eierschalen volgens een eeuwenoude laktechniek. Bij Xiaochuan Zhang worden eieren en hun doosjes tot gestructureerde, tactiele ornamenten. De eierdopjes van Kanako Ebisawa – van keramiek of plastic – openen zich als totems of schuilnissen.
Van symbool tot grondstof, van oervorm tot getrouwe reproductie, van dier tot mineraal: EGGSQUISITE vangt zowel het nederige als het kostbare. Een uitnodiging om de verfijning van het essentiële te omarmen.
